تبیین مولفه های کالبدی پایداری اجتماعی ؛ بررسی تطبیقی مولفه های کالبدی پایداری اجتماعی و روانشناسی محیط در کیفیت زندگی در مسکن معاصر ایران

پایداری اجتماعی یکی از پارامترهای اصلی توسعه پایدار به عنوان اهداف برنامه ریزی های کشور و سازمان ملل قرار دارد. این پژوهش با اثبات اینکه پایداری اجتماعی را می توان با شاکله اصلی آن یعنی کیفیت محیط و زندگی مورد سنجش و ارزیابی قرار داد بررسی مولفه های کالبدی ارتقای کیفیت زندگی بر پایداری اجتماعی در مسکن معاصر می پردازد. پایداری اجتماعی هدفی است که تنظیم دقیق رابطه بین انسان و محیط باعث آن می شود. لذا تاثیر پذیری واژه پایداری اجتماعی از مفاهیم گسترده روانشناسی محیط قابل انکار نیست . به همین منظور به تبیین شاخص های پایداری اجتماعی و کیفیت محیط زندگی در پژوهش های مرتبط از طریق تحلیل محتوای آن ها پرداخته شده است . بر اساس تجمیع نظرات در این حوزه کیفیت محیط زندگی را می توان بر اساس دو بعد عینی و ذهنی و بر اساس پنج عامل تاثیر گذار بر آن و به تبع آن موثر بر پایداری اجتماعی ، شامل عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی ، عوامل کالبدی، عوامل جغرافیایی سنجید. عوامل کالبدی یکی ازتاثیرگذار ترین نقاط در دسترس انسان بر کیفیت محیط زندگی و به تبع آن پایداری اجتماعی است . مسکن به عنوان بستر اصلی زندگی انسان ، نقش پررنگی در پایداری اجتماعی دارد. بنابراین پایداری اجتماعی با تمرکز بر محیط مسکونی را می توان کیفیت مطلوب و پایدار زندگی مسکونی در جهت پاسخگویی به همه نیازهای متعارف ساکنین تعریف کرد. پایداری اجتماعی از آن جهت حایز اهمیت است که می تواند در نهایت رضایت محیطی را فراهم سازد. بر همین اساس ، این پژوهش به منظور حرکت به سمت توسعه پایدار و رسیدن به جامعه ای پویا و مانا و بهبود شرایط امروز جامعه موضوع مسکن معاصر را به عنوان یکی از مهم ترین پایه های جامعه مطرح می سازد و بر اساس تبیین ماتریس تعاملی دوبعدی شاخص های کیفیت محیط و زندگی و پایداری اجتماعی ، راه های رسیدن به توسعه پایدار را دنبال می کند.

Keywords:

پایداری اجتماعی , روانشناسی محیط , کیفیت محیط زندگی , مسکن معاصر , عینیت و ذهنیت .