بازشناخت الگوهای طراحی معماری مجموعه آموزشی دخترانه با رویکرد حس دلبستگی به مکان

فضای آموزشی و طراحی آن یکی از تاثیرگذارترین عوامل در یادگیری است بنابراین فضای آموزشی باید با سن و مقطعتحصیلی دانش آموزان هماهنگی لازم را داشته باشد طراحی مدارس و فضاهای آموزشی در تمام نقاط دنیا به جهت تاثیرگذاری مادام العمر ، ارزش گذاری بر علم ، حس آرامش و دلبستگی بر کودکان صورت می پذیرد بنابر این در طراحی اینفضا می بایست عواملی مانند کالبد شهری ، اقلیم منطقه ای ، نیاز مراجعین، تکنولوژی و عوامل بصری زیبایی شناختیاستفاده نمود. پژوهش در مورد طراحی فضای آموزشی کمک به پرنمودن چالش های وجودی جنبه های روحی و روانیدانش آموزان میکند. در واقع طراحی مناسب با هدف حس دلبستگی به مکان آموزشی راهگشای رشد، رسیدن به خودباوری و شکوفایی و خلاقیت دانش آموزان است. دریک دید کلی فضای آموزشی میبایست که پاسخگوی نیازهای عملکردیدانش آموزان گروه سنی شش تا یازده سال باشد و راندمان و سطح کیفی دانش آموزان را بالا ببرد ، دلبستگی در فضاهایآموزشی یکی از مهم ترین عوامل موثر بر حضورپذیری دانش آموزان و به تبع آن رونق و پویایی محیط آموزشی است. روشتحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت، تحلیلی و توصیفی است و توجه به نیازهای دانش آموزان با توجه بهشرایط جسمی می تواند زمینه ساز حضور پررنگ تر آنها در فضاهای آموزشی گردد بنابر این بهره گیری از راهکارهایخلاقانه طراحی معماری در فضای آموزشی در جهت بهبود کیفیت آموزش و تاثیر مستقیم آن در ارتباط با دلبستگی بهمکان و کیفیت آموزش در فضاهای آموزشی دخترانه را نباید نادیده گرفت .

Keywords:

روانشناسی محیطی , حس تعلق به مکان , فضای آموزشی , ارتباط کودک با محیط و کالبد