نقش نمادین شمسه در معماری ایرانی اسامی با تاکید بر گنبد مسجد شیخ لطف الله در اصفهان
Publish place: The Second International Conference on Architecture, Civil Engineering, Urban Planning, Environment and Horizons of Islamic Art
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 246
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICACU02_1439
تاریخ نمایه سازی: 13 اسفند 1401
Abstract:
در دوران اسلامی باتوجه به پیشرفت ریاضیات، هندسه بخش لاینفک هنر بوده است عناصر سه گانه انحصاری هنر مذهبی اسلام بود شمسه،نقشی تزیینی است که بیشتر، به شکل دایره و به صورت خورشید بوده و در هنرهای گوناگون مانند تذهیب و معماری کاربرد دارد. در مسجد وبخشهای مختلف زیارتگا هها، مانن د ضریح و درها، از این نقش استفاده شده است. شمسه از اجزایی هنری به نا مهای شرفه، زنجیره، گره، ابرک،لچکی و کشتی تشکیل م یشود. معماری مساجدکه نشانگرعظمت و شکوهی سرشارازذوق زیبایی شناسی است منبعی جزایمان مذهبی و الهامآسمانی نمیتواند داشته باشد جایی که نقوش وفرمها برمبنای معنای نمادین هریک ازآنها انتخاب میشوند تاحضورعالم معنا را به صورت نمادینممکن می سازند دردین اسلام هیچ صورتی نمی تواند حقیقت مطلق را توصیف کند بنابراین تصویرسازی دراسلام بطور مطلق منع شده است بههمین دلیل اشکال هندسی و تصاویر انتزاعی ازحیوانات و گیاهان نقشهای اسلیمی و ختایی درهنراسلامی رونق گرفت تاثیری که اسلام برمعماریایرانی می گذارد درواقع تزریق روح به بنای ایرانی است و معماری ایرانی بابکارگیری یکسری مفاهیم اسلامی همچون بازگشت به اصل کثرتبه وحدت و بکارگیری آرایه های نمادین درهنگام خلق بناهای بی نظیر مانند مسجد شیخ لطف الله همواره حقیقتی واحدباعنوان مبدا آفرینش را باخودهمراه داشته است .
Keywords:
Authors
غلامرضا طوسیان شاندیز
عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور مرکز تهران شرق
مرضیه آذرپیرا
کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشگاه پیام نور مرکز تهران شرق