تاثیر طراحی تجهیزات تفریحی مناسب در پارکهای محلی بر تاب آوری نوجوانان (نمونه موردی : پارک محلی سعادت آباد)

تاب آوری اجتماعی یکی از مقوله های مهم در عرصه ی پژوهش های مبتنی بر طراحی فضاهای شهری است . نوجوانی سنی است که مخاطرات عمده ای به همراه دارد و طراحی محیط های عمومی مناسب برای حضور فعال نوجوان در آن، علاوه بر کاهش استرس و تخلیه هیجانات، تابآوری را افزایش و از فشارهای روحی روزانه در این گروه سنی بکاهد. زمین بازی مناسب این گروه سنی ، یکی از راهکارهایی است که می تواند سبب تابآوری بیشتر این گروه سنی گردد، آنها را در برابر دیگر رویدادهای زندگی آماده نماید. تجهیزات تفریحی زمین بازی (تاب، سرسره و الاکلنگ )، همراه با تجهیزات ورزشی رایج درون پارکهای محلی و زمین بازی گروهی (زمین فوتبال، بسکتبال و غیره) سه نمونه تجهیزات فضای سبز برای فعالیت این گروه سنی و سادهترین نوع زمین های بازی رایج به شمار می رود. در سالهای اخیر تا حد زیادی از تعداد سه وسیله ی رایج زمین بازی برای این گروه سنی کاسته شده و صرفا تجهیزاتی مناسب با سن کودک، در پارکهای محلی و فضاهای عمومی سبز شهری نصب شده است . پژوهش حاضر تحقیقی است ، کیفی و توصیفی تحلیلی ، با هدف بررسی پارامترهای طراحی تجهیزات تفریحی مناسب ، جهت تابآوری هرچه بیشتر گروه سنی نوجوان بوده است . روش گردآوری اطلاعات به صورت رفتارنگاری کاربر و پرسش نامه همراه بوده است . جامعه آماری شامل ، ۲۳۴ نوجوان ۱۰-۱۹ سال حاضر در پارک محلی آبشار واقع در منطقه ۲ تهران و محله ی سعادت آباد انجام گرفته است . نتایج پژوهش نشان می دهد، اغلب کاربران علاقه مند به استفاده از تجهیزات بازی بخصوص تاب به عنوان وسیله ای برای تفریح و استراحت در جهت کاهش استرس و کسب آرامش در کنار خانواده و دوستان، است و پارکهای محلی این محدوده اغلب فاقد چنین تجهیزاتی است . علاوه بر آن زیبایی ، نوآوری و عملکرد مناسب در طراحی تجهیزات پارک، می تواند کاربر را به استفاده از این تجهیزات و تعلق خاطر نوجوان، به محیط گردد.

Keywords:

تاب آوری , تجهیزات زمین بازی , پارک محلی , نوجوان