تدوین استراتژی های ساماندهی به منظور توانمندسازی محلات حاشیه نشین (مطالعه موردی : بافت حاشیه نشین ایده لی شهر تبریز)

یکی از چالش هایی که شهرهای امروز ایران و به خصوص کلان شهرها با آن رو به رو هستند، موضوع بافت های حاشیه نشین است . این مجموعه ها به دلیل عدم برخورداری از خدمات شهری ، وضعیت نامطلوب و کیفیت پایین زندگی ، یکی از چالش های شهرنشینی به حساب می آیند. بافت های حاشیه نشین نمی توانند خود را با شرایط امروزه وفق دهند و به مرور زمان ساکنان قدیمی آن ها به بافت های جدید نقل مکان کرده و ساکنان مهاجر روستایی به آن گرایش پیدا می کنند . عدم وابستگی ساکنان جدید به بافت و کم توجهی به آن، باعث فرسودگی بیشتر و ناهنجاری های اجتماعی می شود که لزوم ساماندهی این بافت ها را ضروری می نماید. مقاله حاضر با هدف ساماندهی بافت حاشیه نشین ایده لی در شهر تبریز انجام شده است . روش تحقیق ازنظر هدف کاربردی و از لحاظ روش انجام، توصیفی تحلیلی می باشد. در ابتدا ادبیات نظری مربوط به مداخله در بافت های حاشیه نشین و مقالات مبانی این تحقیق را شکل می دهند، سپس داده ها اطلاعات مورد نیاز نیز از طریق مشاهده، تصویربرداری و تکمیل پرسشنامه جمع آوری گردیده است . با توجه به مشکلات موجود در این بافت ها با استفاده از مدل SWOT نقاط قوت، ضعف ، فرصت و تهدید بررسی گردیده و سپس با استفاده از تکنینک QSPM به ارائه استراتژی های مناسب در جهت توانمندسازی محله و افزایش کیفیت زندگی ساکنان پرداخته است . نتایج نشان داد که روحیه مشارکت و همکاری ساکنین در حل مشکلات و مشارکت دادن مردم در طرح های ساماندهی مهمترین عوامل قوت و فرصت ، همچنین پایین بودن درآمد و سطح اقتصادی ساکنان و افزایش فقرن بیکاری و ناهنجاری های اجتماعی و به دنبال آن مداخله دولت و مسئولان در امر ساماندهی بدون در نظر گرفتن مشارکت مردمی مهمترین عوامل ضعف و تهدید در محله هستند.

Keywords:

ساماندهی , حاشیه نشینی , ایده لی , SWOT , QSPM