برنامه ریزی توسعه راهبردی بافت فرسوده شهری با تاکید بر مشارکت مردمی (نمونه موردی : منطقه ۸ شهر شیراز )

بافتهای قدیمی شهرها از جمله بافت هایی هستند که اکنون در پی تغییر الگوی زیست و شکل گیری نیازهای جدید دچار نارسایی های کالبدی - فضایی شدیدی گردیدهاند. این تنگناها و تبعات اجتماعی و اقتصادی ناشی از آن، به گونه ای دو سویه موجب پائین آمدن کیفیت زندگی در بافت های قدیمی شهری شده است و همچنین مشارکت مردم در تمامی فعالیت های اجتماعی و از جمله برنامه ریزی و شهرسازی ، امری است که امروزه در تمامی جوامع مورد پذیرش قرار گرفته که در تحقیق فوق مورد توجه قرار میگیرد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش انجام از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد، جامعه آماری این تحقیق ، ساکنان منطقه مورد مطالعه شیراز هستند که تعدادآنها طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر ۳۵۷۲۷ نفراست . جهت انتخاب حجم نمونه ، از روش کوکران استفاده شده که ۱۲۰ خانوار به عنوان حجم نمونه انتخاب شدهاند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و ارائه راهبردهای بهبود بافت فرسوده ، از ماتریس تحلیلی SWOT بهره گرفته شده و با بهره گیری از تلفیق مدلهای AHP-QSPM پس از تجزیه وتحلیل های تکمیلی ، راهبردهای برتر برای چگونگی مداخله در بافت فرسوده منطقه ۸ شیراز تعیین شدهاند و با توجه به تجزیه وتحلیل داده ها، نتایج تحقیق نشانگر آن بوده که کمبود امکانات، خدمات شهری و تاسیسات زیربنایی ، به تدریج سبب مهاجرت ساکنان بومی به مناطق دیگر شهرو از جمله توسعه های آمادهسازی مذکور شدهاند که امید است در آینده بتوان با استفاده راهبردها و راهکارهای مناسب ،گرهی ازگره های بافت فرسوده این منطقه راگشود.

Keywords:

مشارکت , بافت فرسوده , برنامه ریزی راهبردی , شهر شیراز