مقایسه اثربخشی مداخلات عصب روان شناختی و روش دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان پایه اول و دوم ابتدایی

مقدمه: در پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی مداخلات عصب­روان­شناختی و روش دیویس برعملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان پایه اول و دوم ابتدایی مورد بررسی قرار گرفت. روش: طرح پژوهش آزمایشی و از نوع پیش­آزمون – پس­آزمون – پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش­آموزان نارسا­خوان پایه اول و دوم ابتدایی است که، درسال تحصیلی ۹۵-۹۴ مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش نیز شامل ۴۵ دانش­آموز نارسا خوان (۱۵ نفر به روش عصب­روان­شناختی و ۱۵ نفر به روش دیوس مورد درمان قرار گرفتند و ۱۵ نفر دانش­آموز که هیچ مداخله­ای روی آن­ها صورت نگرفت)، به روش     نمونه­گیری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب گردیدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش آزمون تشخیص اختلال خواندن بر اساس DSM-۵، آزمون عملکرد خواندن معلم­ساخته و آزمون هوش ریون کودکان بود. درگروه­های آزمایشی، روش مداخله عصب­روان­شناختی و مداخله به روش دیویس به مدت ۱۶ جلسه ۴۰ دقیقه­ای برای هرکدام از دو گروه ارائه گردید. داده­ها با نرم افزار spss و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پس­آزمون خواندن گروه­های آزمایشی با گروه کنترل، تفاوت معنی­داری وجود داشت (۰۰۱/۰ ≥P ). نتایج مقایسه­های زوجی نیز نشان داد که نمرات ­زمون گروه عصب­روان­شناختی به طور معناداری نسبت به روش دیویس کارآمدتر بود­ (۰۰۱/۰ ≥P ).نتیجهگیری: مداخلات عصب­روان­شناختی می­تواند رویکردی موثر در درمان ناتوانی­های یادگیری خواندن (نارساخوانی) باشد[z۱] [z۲] .

مقایسه اثربخشی مداخلات عصب روان شناختی و روش دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان پایه اول و دوم ابتدایی Keywords:

روش عصب روان شناختی , روش دیویس , عملکرد خواندن , نارسا خوان