اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی با روش چند رسانه ای بر رفتار سازشی دانش آموزان کم توان ذهنی

هدف: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی با روش چندرسانه ای آموزشی بر رفتارسازشی دانش آموزان کم توان ذهنی انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان کم توان ذهنی پایه هشتم دوره متوسطه اول شهر تهران بود که ۴۰ نفر از آنها انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای دهی شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه ۴۵ دقیقه ای (هفته ای یک جلسه) با استفاده از نرم افزار آموزشی چندرسانه ای محقق ساخته  آموزش دیدند ولی به گروه گواه آموزشی ارائه نشد. ابزار جمع­آوری داده­ها، مقیاس رفتار سازشی وایلند و برنامه چندرسانه ای آموزشی محقق ساخته بود. داده­های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که میانگین رفتار سازشی گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه گواه بود (۰۰۱/۰ >P).  همچنین نمرات رفتار سازشی گروه آزمایش در مهارت های ارتباطی، مهارت اجتماعی و مهارت زندگی معنادار بود  (۰۰۱/۰ >P) ولی در مهارت حرکتی معنادار نبود. نتیجه گیری: نتیجه اینکه برنامه آموزش مهارت های اجتماعی به روش چندرسانه ای باعث بهبود رفتار سازشی، مهارت ارتباطی، مهارت اجتماعی و مهارت زندگی دانش آموزان کم توان ذهنی شد. بنابراین برنامه­ریزی برای ارائه آموزش به کمک چندرسانه­ای به این دانش آموزان اهمیت ویژه ای دارد.

Keywords:

Multimedia Instructional , Social adjustment , Mentally Disable. , مهارت های اجتماعی , چندرسانه ای آموزشی , رفتار سازشی , کم توان ذهنی.