مطالعه تعیین کننده های اجتماعی رضایت از زندگی در بین شهروندان

هدف مقاله حاضر بررسی تعیین کننده های اجتماعی رضایت از زندگی شهروندان ۱۸ سال و بیشتر شهرستان خوی بود. روش تحقیق، پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بود. جامعه آماری تمام شهروندان بیشتر از ۱۸ سال شهرستان خوی بود که حجم نمونه طبق فرمول کوکران ۳۹۸ نفر برآورد شد. برای تبیین مسئله از دیدگاه های روان شناسی، روان شناسی اجتماعی و جامعه شناسی و برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. آنومی در پنج بعد و احساس امنیت در سه بعد بررسی شد. براساس یافته های توصیفی تحقیق، میانگین رضایت از زندگی شهروندان برابر با ۹۴/۵۰ (بین ۲۰-۸۴)، آنومی برابر با ۳۷/۷۴ (بین ۳۲-۱۵۲)، امنیت اجتماعی برابر با ۱۴/۶۶ (بین ۲۵-۱۱۱) و امید به آینده برابر با ۳۴/۴۳ (بین ۱۵-۵۹) است. طبق یافته های استنباطی، بین آنومی و میزان رضایت از زندگی (۶۲۳/۰-=r) رابطه منفی و بین امید به آینده (۶۴۵/۰=r) و امنیت اجتماعی (۶۷۶/۰=r) با میزان رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. در بین ابعاد آنومی، آنومی سیاسی و در بین ابعاد احساس امنیت، امنیت روانی دارای بیشترین شدت رابطه با رضایت از زندگی بودند. نتایج رگرسیون نشان داد، متغیرهای امید به آینده، امنیت اجتماعی و آنومی ۰.۶۹۲ درصد از واریانس رضایت از زندگی را تبیین می کنند. نتیجه تحلیل مسیر حاکی از آن است که متغیر آنومی با ضریب تاثیر ۶۱۷/۰ مهم ترین و قوی ترین پیش بینی کننده تغییرات رضایت از زندگی است. این امر نشان می دهد که شرایط آنومیک در جامعه در ابعاد مختلف آن می تواند رضایت شهروندان از شرایط زندگی شان و به طبع احساس امنیت و امید به آینده آنان را در جامعه متاثر کند.

Keywords:

رضایت از زندگی , امنیت اجتماعی , امید به آینده , آنومی