بررسی و مقایسه دانش واژگانی کودکان ناشنوا و شنوا

هدف: پژوهش حاضر، دانش واژگانی خوانداری کودکان ناشنوای عمیق در دو گروه ۹-۱۰ و ۱۰-۱۱ ساله را با دو گروه از کودکان شنوای ۹-۱۰ و ۱۰-۱۱ ساله همتای زبانی آن ها در مدرسه باغچه­بان شهر ایلام  مورد مقایسه و بررسی قرار می دهد. روش: پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه­ای می باشد. عملکرد ۱۶ دانش آموز پسر ناشنوای ۹-۱۱ ساله و ۱۶ دانش آموز پسر شنوای ۹-۱۱ ساله در آزمون دانش واژگانی که مشتمل بر دو زیر آزمون تشخیص واژگانی و کاربرد واژگانی است[B۱] ، مورد بررسی و [B۲] مقایسه قرارگرفت. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون تی مستقل نشان داد که عملکرد آزمودنی های شنوا در هر دو گروه سنی در مقایسه با عملکرد کودکان ناشنوای همتای آن ها در هر دو آزمون تشخیص واژگانی [B۳] (p≤۰/۰۵) و کاربرد واژگانی (p≤۰/۰۵) [B۴] به طور معنی داری بهتر بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد که کودکان ناشنوا در مقایسه با کودکان شنوا نه تنها واژه های کمتری می دانند بلکه عمق دانش آن ها نسبت به این واژه ها نیز کمتر است. علاوه براین، مقایسه دو آزمون نشان دهنده کارامدی تکلیف تشخیص واژگانی به عنوان ابزاری جهت سنجش دانش معنایی واژگانی است.

Keywords:

Key words: lexical knowledge , lexical decision test , use decision test , reading comprehension , deafness , واژه های کلیدی: دانش واژگانی آزمون تشخیص واژه , آزمون کاربرد واژگانی , درک خواندن , ناشنوایی