بررسی نگرش دانشجویان بینالملل به آموزشهای برخط و کاربرد رسانههای اجتماعی در یادگیری زبان فارسی در دوران پیش و پس از گسترش ویروس کرونا

این مقاله با هدف بررسی تغییر در نگرش دانشجویان بینالملل نسبت به آموزشهای برخط و کاربرد رسانههای اجتماعی در یادگیری زبان فارسی و تقویت مهارتهای زبانی در دوران پیش و پس از گسترش ویروس کرونا انجام شده است. در ابتدا پیش از گسترش ویروس کرونا، پیمایشی درخصوص نگرش فارسیآموزان به آموزش مجازی زبان و استفاده از کلاسهای برخط و رسانههای اجتماعی در آموزش زبان فارسی به عنوان زبان دوم با هدف رغبتسنجی فارسیآموزان به شرکت در دورههای آموزش مجازی در دو مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه علامه طباطبایی انجام شد؛ پس از تعطیلی سراسری دانشگاهها و بازگشت دانشجویان خارجی به کشورشان و شروع دورههای آموزش مجازی در دانشگاهها، بار دیگر این پرسشنامه در اختیار دانشجویان قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان میدهد نگرش فارسیآموزان سطوح مقدماتی، میانی و پیشرفته نسبت به یادگیری زبان فارسی و تقویت مهارتهای زبانی و نیز نگرش کلی آنان نسبت به آموزش مجازی زبان فارسی بعد از تعطیلی دانشگاه ها و برگزاری دورههای آموزش مجازی زبان فارسی بهبود یافته است. بیشترین مقدار افزایش نگرش مثبت به فارسیآموزان سطح میانی و کمترین افزایش نگرش مثبت به فارسیآموزان سطح پیشرفته مربوط است.

Keywords:

زبان شناسی اجتماعی , آموزش برخط , رسانههای اجتماعی , یادگیری الکترونیکی , آموزش زبان فارسی , دنیاگیری ویروس کرونا