اثر پسخوراند مهارخودی و فراوانی آن بر یادگیری حرکتی کودکان دارای اختلال شنوایی

هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثر پسخوراند مهارخود و فراوانی آن بر یادگیری بوده است. روش: در این تحقیق ۴۸ آزمودنی به تولید یک نیروی معین به وسیله نیروسنج پرداختند. دانش آموز براساس امتیازات پیش آزمون در آزمایش اول برحسب نوع کنترل، پسخوراند مهارخود  و جفت شده (غیر مهارخود) به دو گروه ۱۲ نفری همگن تقسیم شدند و در آزمایش دوم براساس وضعیت فراوانی پسخوراند، فراوانی پسخوراند ۳۰ % و فراوانی پسخوراند آزاد در دو گروه ۱۲ نفری همگن قرار گرفتند. آزمودنی­ها در ۶ سری ۱۰کوششی به تولید نیروی معینی پرداختند. آزمون­های یادداری و انتقال، ۲۴ ساعت بعد از مراحل تمرینی به عمل آمد. روش­­های تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و t مستقل برای تحلیل داده ­ها استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد در هر دو آزمایش در مرحله اکتساب همه گروه­ها پیشرفت داشته­اند. در آزمون اکتساب در آزمایش اول و دوم تفاوتی مشاهده نشد. در هر دو آزمایش در آزمون یادداری اثر معناداری مشاهده شد و برتری با گروه های مهارخود و مهارخود با فراوانی آزاد بود. همچنین، در آزمون انتقال در آزمایش اول گروه مهارخود و در آزمایش دوم گروه مهارخود فراوانی آزاد عملکرد بهتری داشتند. نتیجه­ گیری: این پژوهش نشان می دهد که پسخوراند مهارخود باعث بهبود عملکرد می­شود. همچنین، اعمال محدودیت در پسخوراند مهارخودی به میزان ۳۰ درصد به بهینه شدن عملکرد کمکی نمی­ کند.

Keywords:

Force production , Frequency of feedback , Learning , Retention , Self-controlled feedback , پسخوراند مهارخود , تولید نیرو , فراوانی پسخوراند , یادداری , انتقال.