مقایسه اثربخشی فیلیال تراپی و روش والدگری بارکلی بر کاهش اضطراب و علائم نقص توجه/بیش فعالی کودکان

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی فیلیال تراپی با شیوه والدگری بارکلی بر کاهش اضطراب و علائم نقص توجه/بیش فعالی کودکان ۷ تا ۱۲ سال صورت گرفته است. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از گروه آزمایش و گواه است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران کودکان ۷ تا ۱۲ سال دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی ساکن در منطقه ۴ اصفهان تشکیل دادند که از بین آنها پس از مصاحبه تشخیصی تعداد ۴۵ نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در ۳ گروه (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه علائم نقص توجه/ بیش فعالی سواری (۱۳۹۱) و مقیاس تجدید نظر شده اضطراب آشکار رینولدز و ریچموند (۱۹۸۷) بود. یافته ها: نتایج با استفاده از روش تحلیل واریانس کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های به دست آمده نشان داد دو روش درمانی فیلیال تراپی و شیوه والدگری بارکلی بر علائم نقص توجه/بیش فعالی و نیز اضطراب کودکان موثر است، ولی بین اثربخشی دو روش درمانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتایج مقایسه زوجی نیز نشان داد که فیلیال تراپی و روش والدگری بارکلی بر علائم نقص توجه/بیش فعالی و اضطراب موثر بوده اند؛ ولی بین دو روش تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: می توان از فیلیال تراپی و روش والدگری بارکلی به عنوان درمان مکمل برای رفع اضطراب و علائم نقص توجه/ بیش فعالی استفاده کرد.

Keywords:

Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) , Anxiety , Filial therapy , Barkley's Parent Training Program , اختلال نقص توجه/ بیش فعالی , اضطراب , فیلیال تراپی , شیوه والدگری بارکلی.