اثربخشی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد بر خودتنظیمی و نشانه های اختلالی نوجوانان مبتلابه اختلال استرس پس از سانحه و پیگیری ۶۰ روزه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد بر خودتنظیمی و نشانه های اختلالی نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه انجام گرفت . روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون –پس آزمون و پیگیری با گروه در لیست انتظار بود . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه اول و دوم شهرستان سرپل ذهاب که در زمان وقوع زلزله آبان ۱۳۹۶در این شهرستان حضور داشتند ، بود . به منظور اجرای پژوهش از جامعه آماری فوق پس از اجرای مقیاس شهروندی می سی سی پی (۱۹۸۸) و پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد(۱۹۹۵)تعداد ۳۰ نفرنوجوان واجد ملاک های تشخیصی اختلال استرس پس از سانحه بر اساس طبقه بندی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویراست پنجم، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ تایی آزمایش و گواه تقسیم شدند . گروه آزمایش به مدت ۶ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت درمان حساسیت زدایی ازطریق حرکات چشم و پردازش مجدد قرار گرفت . در نهایت اطلاعات با بهره گیری ازآزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل شد . نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که اندازه گیری های نمره خودتنظیمی در سه زمان(پیش آزمون ، پس آزمون و پیگیری)در گروه های آزمایشی و کنترل ، تفاوت معناداری باهم دارند (۰۱/۰P<) همچنین طبق نتایج ، اندازه گیری های نمره اختلال استرس پس از سانحه در سه زمان (پیش آزمون ، پس آزمون و پیگیری) در گروه های آزمایشی و کنترل تفاوت معناداری را نشان داد.این نتایج بیانگر اثربخشی درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد بربهبود خودتنظیمی و کاهش نشانه های نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه است .

Keywords:

حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم وپردازش مجدد , خودتنظیمی , اختلال استرس پس از سانحه , نوجوانان