بررسی عملکرد محوری سازمانهای بین المللی در حفاظت از محیط زیست

محیط زیست به عنوان مکانی که در آن حیات جریان دارد، در دوران معاصر بیش از سایر ادوار تاریخ دچار بحران و دگرگونی شده است. این روند بحران در عرصه محیط زیست توجه کشورها و نهادهای بین المللی را به خود جلب نموده است تا با اقداماتی در سطح بین المللی، منطقه ای و ملی از گسترش دامنه این بحرا ن ها تا حد امکان جلوگیری نمایند. بدون تردید برای مقابله جدی با این بحران چاره ای جز همکاری میان دولت ها و نهادهای بین المللی در سطح جهانی وجود ندارد. سازمان ملل متحد به عنوان سازمانی که تجلی حضور دولتهاست در دهه ۱۹۶۰ میلادی توجه به محیط زیست را در دستور کار خود قرار داد و مقدمات برگزاری اولین کنفرانس بین المللی محیط زیست در سال ۱۹۷۲میلادی در استکهلم را فراهم نمود. سازمان ملل متحد توسط ارکان اصلی و همچنین نهادهای فرعی خود از قبیل یونپ، کمیسیون توسعه پایدار ملل متحد، گروه بین الدول تغییر آب و هوا و همچنین از طریق موسسات تخصصی وابسته به خود مثل یونسکو، فائو، ایمو، سازمان جهانی هواشناسی توانسته است اقدامات موثری را در جهت حمایت از محیط زیست انجام دهد. همچنین سازمانهای بین المللی توانسته اند فعالیتهایی را در راستای آموزش مسائل زیست محیطی، تدوین و توسعه حقوق بین الملل محیط زیست، حل و فصل اختلافات زیست محیطی، همکاری و هماهنگی میان نهادهای فعال در زمینه محیط زیست به انجام برسانند. در مجموع سازمان های بین المللی با فعالیت خود در عرصه محیط زیست توانسته اند خلاءهای حقوق بین الملل محیط زیست را تا حد قابل توجهی برطرف نمایند. در نهایت می توان گفت که وجود حقوق بین الملل محیط زیست به شکل امروزی و حفظ بهینه محیط زیست تا حدود زیادی مرهون فعالیت سازمان های بین المللی بوده و هست.

Keywords:

محیط زیست , سازمانهای بین المللی , حقوق بین الملل محیط زیست , عملکرد محوری , توسعه پایدار