آموزه های اخلاقی و معرفتی مثنوی معنوی با تکیه بر سیمای حضرت یوسف(ع) و حضرت یعقوب(ع)

انبیاء و اولیای الهی هر یک به نوبه خود نمونه اعلایی از مردان کامل و واصل به حق می باشند. پیامبران در طول تاریخ بشر مورد توجه و احترام جوامع مختلف بوده اند؛ چرا که تاثیر کلام حق در گفتار و کردارشان نمود داشته و فضائل اخلاقی شان راهنمایی راستین برای جویندگان حقیقت بوده است. در ادبیات غنی فارسی همواره شاعران و نویسندگان، جلوه های گوناگونی از سیما، سیرت و معجزات پیامبران را در آثارشان منعکس نموده اند. مولانا جلال الدین محمد بلخی، شاعر پرآوازه قرن هفتم در اثر گرانسنگ خود، مثنوی معنوی که خود بازتابی از کلام خدا است، آنجا که مقصودش تاکید نکات اخلاقی و معرفتی بوده، از نام پیامبران و معجزاتشان بهره جسته است تا تاثیر کلامش دو چندان گردد. پژوهش حاضر که توصیفی-تحلیلی است، نگارنده قصد دارد، به تبیین و تحلیل برخی آموزه های اخلاقی و معرفتی مثنوی معنوی، بر اساس سیمای حضرت یوسف(ع) و حضرت یعقوب(ع) که مولانا بدان توجه داشته است، بپردازد.

Keywords:

مثنوی , مولانا , حضرت یوسف , آموزه های اخلاقی