اثربخشی آموزش مهارت جرات ورزی بر کاهش احساس تنهایی دانش آموزان پسر در دوران کرونا

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت جرات ورزی بر کاهش احساس تنهایی دانش آموزان پسر در دوران کرونا بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پسر دوره ابتدایی مدرسه خسرویه ناحیه۲ شهر ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بوده است. تعداد ۴۰ دانش آموز که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. از پرسشنامه های احساس تنهایی راسل(۱۹۸۴) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. سپس مداخله آزمایشی (آموزش جرات ورزی) برای گروه آزمایش، طی ۸جلسه ۶۰ دقیقه ای اجرا شد ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد در بین افراد شرکت کننده در گروه های آزمایش و کنترل از لحاظ نمره احساس تنهایی در پس آزمون معنادار بوده است. بنابراین آموزش مهارت جرات ورزی بر کاهش احساس تنهایی دانش آموزان پسر در دوران کرونا تاثیر دارد.

Keywords:

آموزش مهارت جرات ورزی , کاهش احساس تنهایی , دانش آموزان , دوران کرونا