سرمایه انسانی، مهم ترین و ارزشمند ترین عامل، از منابع مختلف تولید در
سازمان ها است.
سرمایه انسانی در سازمان، کلیه کارکنان شاغل در
سازمان اعم از مدیران، سرپرستان، کارشناسان، کارمندان و کارگران تولیدی را در سطوح مختلف شغلی در بر می گیرد و اشتغال از جمله مسائلی است که همیشه، دولتها و ملتها را به خود مشغول داشته است. هر چند شغل و حرفه به ظاهر، به بعد معیشتی انسانها مربوط میشود، ولی با بعد فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی ، فرهنگی و عقیدتی آنان نیز ارتباطی تنگاتنگ دارد. رضایتشغلی بخشی است که در آن دیدگاههای روانشناسی اجتماعی، جامعهشناختی، اقتصادی، علوم سیاسی و تربیتی هر یک به سهم خود در آن سخن گفتهاند. امروزه در هر کشوری، هزاران هزار شغل و حرفه وجود دارد که افراد به آن اشتغال داشته، به زندگی خود ادامه میدهند. آنچه همواره مورد توجه روانشناسان و اندیشمندان علوم اجتماعی بوده رضایتشغلی افراد و آثار این رضایت در روحیه آنها و عملکرد کارشان میباشد. اگر کسی به شغل خود علاقهمند باشد،
خلاقیت و استعداد وی در زمینه کاریاش شکوفا خواهد شد و هرگز دچار خستگی و افسردگی نخواهد شد. از طرف دیگر، اگر کسی از حرفه و شغل اش راضی نباشد، هم خودش دچار افسردگی و سرخوردگی میشود و هم کارش بینتیجه خواهد بود. در این مقاله، برای ایجاد شناخت دقیق و درک درست و مناسب از
سرمایه انسانی سازمان، مطالبی بیان می شود سپس رضایت شغلی،
نظریه های مختلف در این باره و عوامل موثر در
رضایت شغلی و اهمیت آن، مورد بررسی قرار خواهیم داد.