بررسی نقش میانجیگر بهزیستی روانشناختی در رابطه ی کیفیت زندگی وکفایت اجتماعی با سلامت روانی نوجوانان با ناتوانی های ذهنی

موضوع پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجیگر بهزیستی روانشناختی در رابطهی کیفیت زندگی و کفایت اجتماعی با سلامت روانی نوجوانان با ناتوانی های ذهنی میباشد. این پژوهش که از نوع توصیفی است، با استفاده از روش همبستگی و مدلیابی به روش تحلیل مسیر انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه نوجوانان دارای ناتوانی ذهنی ۱۲ تا ۱۸ سال در شهرستان اردبیل می باشد. برای انتخاب نمونه ۳۰ نفر از نوجوانان(۱۵ پسر و ۱۵ دختر) دارای ناتوانی ذهنی ۱۲ تا ۱۸ سال شهرستان اردبیل به روش نمونهگیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. در این مطالعه از ۴ پرسشنامه ی سلامت روانی SCL ۹۰ (دراگوتیس و همکاران، (۱۹۷۲، بهزیستی روانشناختی(ریف، (۱۹۸۰، کفایت اجتماعی(فلنر و همکاران، (۱۹۹۰ و فرم ۱۲ سوالی کیفیت زندگی(وار، کاسینسکی و کلر، (۱۹۹۶ استفاده کردهایم که روایی و اعتبار آن توسط روانشناسان و اساتید این حوزه به اثبات رسیده است. نتایج تحلیلهای آماری نشان داد که کیفیت زندگی و کفایت اجتماعی با نقش میانجیگر بهزیستی روانشناختی میتواند سلامت روانی را تبیین کند. در واقع نقش میانجیگر بهزیستی روانشناختی در رابطهی کیفیت زندگی و کفایت اجتماعی با سلامت روانی نوجوانان دارای ناتوانی ذهنی مثبت و معنیدار است.

Keywords:

کیفیت زندگی , کفایت اجتماعی , بهزیستی روانشناختی , سلامت روانی