سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه بر تحمل بلاتکلیفی، احساس تنهایی و رفتار پرخطر در دانش آموزان شاهد

Publish Year: 1401
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 205

This Paper With 44 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_EDUB-17-70_003

Index date: 13 March 2023

بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه بر تحمل بلاتکلیفی، احساس تنهایی و رفتار پرخطر در دانش آموزان شاهد abstract

چکیدههدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه بر تحمل بلاتکلیفی، احساس تنهایی و رفتار پرخطر در دانش آموزان شاهد بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر شاهد مقطع اول متوسطه دبیرستان شاهد خراسان رضوی در تربت حیدریه در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ تشکیل دادند. از میان جامعه آماری براساس روش نمونه گیری در دسترس و براساس نمره سه پرسشنامه تحمل بلاتکلیفی (فریستن و همکاران، ۱۹۹۴)، پرسشنامه احساس تنهایی (راسل و فرگوسن، ۱۹۹۵) و پرسشنامه رفتار پرخطر (شفیعی، ۱۳۹۱) در پیش آزمون، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش، ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای را دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس یک و چند متغیره و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری واحد پردازه بطور معناداری باعث افزایش تحمل بلاتکلیفی و کاهش احساس تنهایی در دانش آموزان شاهد می شود ولی در کاهش رفتار پرخطر در دانش آموزان تاثیر معناداری نداشت.

بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه بر تحمل بلاتکلیفی، احساس تنهایی و رفتار پرخطر در دانش آموزان شاهد Keywords:

واژه های کلیدی: درمان شناختی رفتاری واحد پردازه , تحمل بلاتکلیفی , احساس تنهایی , رفتار پرخطر , دانش آموزان شاهد

بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه بر تحمل بلاتکلیفی، احساس تنهایی و رفتار پرخطر در دانش آموزان شاهد authors

داود راضی رودی

گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تربت جام. تربت جام، ایران(نویسنده مسئول)

خدیجه ارجمند

گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کاشمر، کاشمر، ایران

الناز فروغی

گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تربت جام، تربت جام، ایران

علی اکبر ثمری

گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کاشمر، کاشمر، ایران.