مقایسه اثربخشی هیپنوتیزم درمانی و طرحواره درمانی بر تقویت ایگو در پیشگیری از طلاق زنان ومردان مورد خیانت

زمینه: خیانت زناشویی می تواند پیامدهای عاطفی شدیدی در زوجین ایجادکند. وجود خیانت منجر به تعارضات عمیق، جدایی، طلاق و آسیب ای روانیو اجتماعی دیگر می شود. از جمله رویکردهای درمانی که می تواند آسیبهای روانی و اجتماعی چنین پدیده ای را کاهش دهد، هیپنوتیزم درمانی وطرحواره درمانی است. هدف: هدف از این پژوهش، مقایسه اثربخشیهیپنوتیزم درمانی و طرحواره درمانی بر تقویت ایگو در پیشگیری از طلاقزنان و مردان مورد خیانت بود. روش: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی باپیش آزمون و پس آزمون سه گروهی است. جامعه آماری شامل تمامی کلیهزوجین خیانت دیده شهر تهران بودند که به سبب پیامدهای روانشناختیخیانت به مرکز مشاوره روانشناختی (مهرتابان) شهر تهران در نیمه دوم سال۱۴۰۰ مراجعه کرده بودند. به منظور انتخاب نمونه آماری با استفاده از روشنمونه گیری هدفمند، ابتدا ۴۸ نفر انتخاب شده و سپس به صورت تصادفیدر گروه های آزمایش اول و دوم و گروه گواه جایابی شدند (هر گروه ۱۶نفر). افراد در گروه تحت القای هیپنوتیزم، طی ۸ جلسه و در گروه طرحوارهدرمانی در ۲۰ جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ درمانیرا دریافت ننمود. ابزار پژوهش سیاهه روان شناختی قدرت ایگو استروم وهمکاران ۱۹۹۷ بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس و آزمونتحلیل شدند. یافته ها: SPSS های تعقیبی و با استفاده نرم افزار ۲۲یافته های آماری نشان داد هر دو رویکرد درمانی مورد استفاده در بهبود قدرت ایگو شرکت کنندگان موثر بوده P<۰/۰۵ اما تفاوت بین خود هیپنوتیزم درمانی و طرحواره درمانی در سطح ۰/۰۵ برای قدرت ایگو معنادار نمی باشد. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی هیپنوتیزم درمانی و طرحوارهدرمانی بر بهبود قدرت ایگو پیشنهاد می شود مراکز مشاوره و کلینیک هایخانواده در مورد همسران خیانت دیده که در معرض پیامدهای روانشناختیخیانت هستند از این دو رویکرد با اولویت مشاوره و روان درمانی گروهیاستفاده کنند

Keywords:

هیپنوتیزم درمانی , طرحواره درمانی , تقویت ایگو , طلاق , خیانت.