ریزساختار و مقاومت به خوردگی قطعات فولادی خطوط ریلی در قطار شهری مشهد

گسترش خطوط ربلی قطار شهری طی دو دهه اخیر در کلان شهرهای ایران قابل توجه بوده است. در بسیاری از مناطق جغرافیاییاین خطوط ریلی بر روی سطح زمین و در معرض اتمسفر محیط و تحت تاثیر عوامل جوی و پدیده های آب وهوایی قرار دارند.تخریب قطعات مختلف در خطوط ریلی قطار شهری به ویژه در ریل، پیچ ها، مهره ها، پین ها، و اتصال دهنده های فنری، از مشکلاتاصلی در بهره برداری و تعمیرات خطوط ریلی است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی ریزساختار و مقاومت به خوردگی قطعاتمذکور بود. آزمون های غیرمخرب شامل مایعات نافذ و ذرات مغناطیسی برای بررسی احتمال وجود ترک های خستگی استفادهشدند که وقوع پدیده خستگی رد شد. ریزساختار قطعات توسط روش متالوگرافی بررسی شد. براین اساس. ریزساختار ریل شاملجزایر پرلیت بود که توسط فریت احاطه شده بودند که توجیه کننده عدم وقوع خستگی در ریل و درعین حال سایش ریل است.بازرسی چشمی قطعات وقوع خوردگی عمومی و آتمسفری در قطعات به ویژه در پیچ ومهره اتصال دهنده را تایید کرد. همچنینخوردگی گالوانیک در پیچ تایید شد به نحوی که بیشترین سرعت خوردگی در بین قطعات متعلق به پیچ بود. پیشنهاد می شودحتی الامکان از فولادهای مشابه با ریزساختار یکسان برای ساخت پیچ ومهره استفاده شود تا خوردگی گالوانیک رخ ندهد.

Keywords:

فولاد , ریل , خوردگی , پلاریزاسیون , بررسی غیرمخرب