مطالعه اثرات کاربرد اتفون و مایکوریزا بر برخی صفات فیزیولوژیکی طالبی رقم گالیا

طالبی با نام علمی (Cucumis melo L.)، با دارا بودن تودههای متنوع، یک محصول رایج و نسبتا مهم در کشور محسوب می شود. رقم گالیا نیز یکی از ارقام معطر و خوش طعم این گروه می باشد. از این رو به منظور بررسی اثر اتفون و مایکوریزا بر رشد و نمو طالبی رقم گالیا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در بهار و تابستان ۱۴۰۰ انجام شد. در این آزمایش تاثیر مایکوریزا (کاربرد و عدم کاربرد) و محلولپاشی اتفون در سه غلظت (۰، ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی گرم در لیتر) در دو مرحله از رشد (۴-۲ برگی و ۸-۶ برگی ) بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی و شیمیایی مورد مطالعه قرار گرفت . طبق نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، میوههای گیاهان تیمار شده در مقایسه با شاهد تفاوت معنی داری داشتند. در مقایسه با شاهد، کاربرد اتفون در غلظت ۲۵۰ میلی گرم در لیتر باعث افزایش ۴۱ درصد شاخص کلروفیل ، ۴۰ درصد محتوای آب نسبی برگ، ۹۱ درصد کلروفیل a، ۷۷ درصد کلروفیل b، ۸۱ درصد کلروفیل کل ، ۵۷ درصد کارتنوئید، ۶۴ درصد کاتالاز و کاهش ۶۸ درصدی نشت یونی گردید. از سوی دیگر کاربرد مایکوریزا تاثیر معنی داری در افزایش عملکرد نداشت . در نهایت بهترین تیمار برای افزایش اغلب صفات مورد بررسی و نیز افزایش عملکرد رقم گالیا غلظت ۲۵۰ میلی گرم در لیتر اتفون بود. در صورتی که غلظت ۵۰۰ میلی گرم در لیتر اتفون به میزان کمتری عملکرد را افزایش داد. بنابراین بهترین تیمار برای افزایش عملکرد طالبی رقم گالیا، غلظت ۲۵۰ میلی گرم در لیتر اتفون می باشد.

Keywords:

اتفون , طالبی , گالیا , مایکوریزا , ملون.