بررسی وضعیت شوراهای روستایی درمدیریت مراتع استان مازندران

هم اکنون ادارات مرتع به سه سبک با نام های مدیریت شورایی و مشاعی و افرازی در نظارت و مدیریت با بهره برداران مرتع مشارکت دارند. در این تحقیق دو منطقه منتخب شهرستان ساری و نور با مدیریت شورایی و مشاعی در سامان های عرفی مراتع از نظر کارایی مدیریتی ، مقبولیت اجتماعی و کاستن تنش های اجتماعی ، و ثبات قلمرو سامانی ، از دیدگاه بهره برداران و کارشناسان رسته مربوط بوسیله پرسشنامه ارزیابی شد. نتایج نشان داد هریک از بهره برداران مشاعی و شورایی از سبک مدیریت سامان خود رضایت دارند. مدیریت شورایی از نظر کارایی مدیریتی ، مقبولیت اجتماعی و کاستن تنش های اجتماعی ، و ثبات قلمرو سامانی مقبولیت بیشتری میان بهره برداران سبک شورایی دارد. مهمترین دلیل مقبولیت مدیریت شورایی و مشاعی ، نقش هدایت کننده طرح های مدون مرتعداری سامان های عرفی در نظارت اجتماعی (مدیریت شورایی ) و نهادی (اداره مرتع ) ست . محدودیت های مدیریت شورایی روستایی نیز ناشی از نامتوازن بودن نفوذ و تاثیرگذاری اعضای بهره بردار بر تصمیم گیری شورا است . عدم توازن یاد شده اعضا نیز منشعب از دو عامل طبقات توان اقتصادی و سطوح سیطره سیاسی ارزیابی شد. راهکار برقراری توازن شوراها نیز تابع سایر نهاد مشورتی مشتمل بر میزان قوام نهادهای مدنی و سیاق توزیع قدرت سیاسی است .

Keywords:

مدیریت مراتع , شیوه بهره برداری شورایی , بهره برداری مشاعی , دامدار روستایی , شوراهای روستایی