اثر روش تجویز مکمل سلنیوم و ویتامین ای در اواخر آبستنی بر غلظت سلنیوم در میش ها و بره های حاصل از آنها

تعداد ۱۸راس میش آبستن از گله ۵۰ راسی جدا و در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. تیمارها شامل :۱) شاهد (دریافت مقدار ۱۰ میلی لیتر مکمل سلنیوم و ویتامین ای به صورت تزریقی دو هفته قبل از زایش (هر میلی لیتر حاوی ۵/۰ میلی گرم سلنیت سدیم و ۵۰ میلی گرم ویتامین ای ) ۲)، دریافت مکمل سلنیوم و ویتامین ای بصورت خوراکی ۳/۰ میلی گرم سلنیوم و ۵۰ میلی گرم ویتامین ای در کیلوگرم ماده خشک مصرفی ) مخلوط با جیره و به صورت روزانه از چهار هفته قبل از زایش و تیمار ۳ تجویز ۱۰ میلی لیتر مکمل سلنیوم و ویتامین ای به صورت تزریقی چهار هفته قبل از زایش ( ۵ میلی لیتر) و دو هفته قبل از زایش (۵ میلی لیتر) بودند. نمونه هایی از خون، آغوز و شیر جهت اندازه گیری غلظت سلنیوم، گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که غلظت سلنیوم سرم و آغوز میش ها در تیمار خوراکی بالاتر از گروه های دیگر بود (۰۵/۰.(P< در روز تولد میانگین غلظت سلنیوم سرم خون بره ها در تیمار خوراکی نیز بالاتر از دو گروه دیگر بود (۰۵/ ۰.(P< نتایج نهایی این مطالعه نشان داد که استفاده از مکمل خوراکی سبب افزایش غلظت سلنیوم سرم و آغوز میش ها و بره های حاصل از آنها شد.

Keywords:

آغوز , سلنیت سدیم , سلنومتیونین , شیر