تصویرپردازی در گفتگوهای حضرت شعیب(ع) با مخاطبان در قرآن بر اساس نظریه سید قطب

بیان بصری یکی از ویژگی های متن قرآن است و آیات آن از تصویرهای ادبی پوشیده شده است و همین تصویری بودن نشانی از وجوه سادگی و قابل فهم بودن بیان قرآن است. سید قطب، ادیب معاصر مصری، بهترین وسیله تعبیر، تصویر را برگزید و در قالب نظریه تصویرپردازی هنری، معتقد است که قرآن کریم در بیان اغراض، به بهترین وجه از قاعده تصویر بهره برده است. بر این مبنا پژوهش حاضر سعی دارد بر اساس مبانی و مولفه های تصویرپردازی نظریه سید قطب به بررسی ویژگی های ساختاری آیات دربردارنده گفتگوهای حضرت شعیب(ع) با مخاطبان، بپردازد و مولفه ها را کشف و نمود آن ها را در تصویرپردازی هنری آیات قرآن بررسی نماید تا جنبه های زیبایی اعجاز قرآن کریم بیش ازپیش تبیین گردد. مهم ترین یافته های پژوهش، بیانگر این حقیقت است که در این آیات می توان نمونه هایی از این مولفه ها بر اساس نظریه سید قطب مانند عنصر ساختار آوایی، عاطفه، اندیشه دینی، واقعیت، اسلوب زبان، تکرار، تطابق، تجسیم، تشخیص، حرکت، گفتگو و... را یافت که با ایجاد تصاویری حسی و خیال انگیز که سرشار از حرکت و پویایی هستند، افکار و معانی را به صورت حسی به خواننده، جهت تثبیت معانی منتقل می کند

تصویرپردازی در گفتگوهای حضرت شعیب(ع) با مخاطبان در قرآن بر اساس نظریه سید قطب Keywords:

تصویرپردازی , گفتگوهای حضرت شعیب , قرآن , سید قطب