رابطه نیازهای اساسی روان شناختی و خود شناسی با سبک ترجیحی تدریس با میانجیگری مهارت تفکر انتقادی در معلمان دوره ابتدایی

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه نیازهای اساسی روان شناختی و خود شناسی با سبک ترجیحی تدریس با میانجیگری مهارت تفکر انتقادی در معلمان دوره ابتدایی شهر ارومیه بود. تحقیق از نوع همبستگی بود. جامعه آماری معلمان دوره ابتدایی ناحیه ۱ آموزش و پرورش شهر ارومیه در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بودند (۱۵۷۰ نفر). نمونه به روش تصادفی طبقه ای، با جدول کرجسی و مورگان ۳۱۰ نفر تعیین شد. داده ها با پرسشنامه های، نیازهای اساسی روان شناختی (گاردیا، دسی و رایان، ۲۰۰۰)، خود شناسی (قربانی، واتسن و هارگیس، ۲۰۰۸)، سبک ترجیحی تدریس (موسی پور، ۱۳۷۷) و فرم کوتاه مهارت تفکر انتقادی (واتسون و گلیزر، ۱۹۸۰) به دست آمده و با نرم افزار SPSS؛ و با آزمون همبستگی پیرسون و سوبل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد نیازهای اساسی روان شناختی با سبک ترجیحی تدریس، رابطه منفی؛ خود شناسی با سبک ترجیحی تدریس، رابطه مثبت داشته؛ ولی نیازهای اساسی روان شناختی، خود شناسی و سبک ترجیح تدریس با مهارت تفکر انتقادی، رابطه نداشتند. بین نیازهای اساسی روان شناختی و خودشناسی با سبک ترجیحی تدریس با میانجیگری مهارت تفکر انتقادی رابطه وجود نداشت.

Keywords:

نیازهای اساسی روانشناختی , خود شناسی , سبک ترجیحی تدریس , مهارت تفکر انتقادی