بررسی سودمندی بازی درمانی گروهی با تکنیک کار با گل بر کاهش پرخاشگری دختران پرخاشگر پنجم ابتدایی

در این پژوهش به منظور بررسی میزان تاثیر بازی درمانی گروهی با تکنیک کار با گل در کاهش رفتارهای پرخاشگر( دختران) ۱۲-۱۱ ساله بود. پژوهش حاضر از نوع تحقیق شبه آزمایشی با پیش آزمون ، پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است. برای برآورده شدن این منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای ،ابتدا از بین مناطق آموزش وپرورش شهرستان شهریار ، یک منطقه بطور تصادفی انتخاب شد ،سپس در این منطقه نیز دو دبستان ( به عنوان نمونه آزمایشی و نمونه کنترل )به صورت تصادف برگزیده شد. در ادامه پرسشنامه پرخاشگری (رابطه ای و آشکار) جهت شناسایی دانش آموزان پرخاشگر به دانش آموزان کلاس پنجم این دو دبستان (۱۰۰ نفر) داده شد. از بین دانش آموزانی که بیشترین نمره پرخاشگری را در آزمون کسب کرده بودند، ۱۲نفر به صورت تصادفی بعنوان گروه آزمایش و ۱۲ نفر به عنوان گروه کنترل به روش همتا سازی گمارش شدند . سپس پرسشنامه های شخصیتی آیزنگ، به عنوان پیش آزمون به دو گروه آزمایش و گروه کنترل داده شد. بعد از تشکیل گروه های کنترل و آزمایش و اجرای متغیر مستقل پرسشنامه شخصیتی آیزنگ. پرخاشگری ، برونگرایی ، دروغگویی ، رفتار نوروتیک ، به عنوان پس آزمون به دانش آموزان دو گروه گرفته شد . بر روی گروه آزمایش یک برنامه بازی درمانی با تکنیک کار با گل به شیوه گروهی اجرا شد. نتایج نشان داد که بازی درمانی گروهی با تکنیک کار با گل موجب کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، برونگرایی، دروغگویی دختران پرخاشگر۱۲-۱۱ ساله (با سطح معناداری (۰۰۱/۰=P ) ) شد و بر روی رفتار نوروتیک تاثیری نداشت (سطح معناداری (۱۰۶/۰=P )). با توجه به مزایای تکنیک کار با گل در درمان پرخاشگری پیشنهاد می شود این روش درمانی در کنار روش های مرسوم در زمینه پرخاشگری به والدین و معلمان پرورشی آموزش داده شود.

Keywords:

بازی درمانی , کار با گل , پرخاشگری , دختران پنجم ابتدایی