بررسی سودمندی بازی درمانی گروهی با تکنیک کار با گل بر کاهش برونگرایی دختران پنجم ابتدایی

هدف : این پژوهش به منظور بررسی میزان تاثیر بازی درمانی گروهی با تکنیک کار با گل در کاهش برونگرایی ( دختران)۱۲-۱۱ ساله بود. روش: پژوهش حاضر از نوع تحقیق شبه آزمایشی با پیش آزمون ، پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است. برای برآورده شدن این منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای ،ابتدا از بین مناطق آموزش وپرورش شهرستان شهریار ، یک منطقه بطور تصادفی انتخاب شد ،سپس در این منطقه نیز دو دبستان ( به عنوان نمونه آزمایشی و نمونه کنترل )به صورت تصادف برگزیده شد. در ادامه پرسشنامه شخصیتی ایزنگ جهت شناسایی دانش آموزان برونگرا به دانش آموزان کلاس پنجم این دو دبستان (۱۰۰ نفر) داده شد. از بین دانش آموزانی که بیشترین نمره برونگرایی را در آزمون کسب کرده بودند، ۱۲نفر به صورت تصادفی بعنوان گروه آزمایش و ۱۲ نفر به عنوان گروه کنترل به روش همتا سازی گمارش شدند . سپس پرسشنامه های شخصیتی آیزنگ، به عنوان پیش آزمون به دو گروه آزمایش و گروه کنترل داده شد. بعد از تشکیل گروههای کنترل و آزمایش و اجرای متغیر مستقل پرسشنامه شخصیتی آیزنگ. پرخاشگری ، برونگرایی ، دروغگویی ، رفتار نوروتیک ، به عنوان پس آزمون به دانش آموزان دو گروه گرفته شد . بر روی گروه آزمایش یک برنامه بازی درمانی با تکنیک کار با گل به شیوه گروهی اجرا شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بازی درمانی گروهی با تکنیک کار با گل موجب کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، برونگرایی، دروغگویی دختران پرخاشگر۱۲-۱۱ ساله (با سطح معناداری (۰۰۱/۰=P ) ) شد و بر روی رفتار نوروتیک تاثیری نداشت (سطح معناداری (۱۰۶/۰=P )). نتیجه گیری: با توجه به مزایای تکنیک کار با گل در درمان پرخاشگری پیشنهاد می شود این روش درمانی در کنار روش های مرسوم در زمینه برونگرایی به والدین و معلمان پرورشی آموزش داده شود.