الگوی استناد به عبارت بسم الله الرحمن الرحیم در صورت جلسات ۲۴ دوره مجلس شورای ملی

این پژوهش در نظر دارد تا با استفاده از روش پژوهش ترکیبی، به الگوی «بسم الله الرحمن الرحیم» به عنوان یکی از عبارات قرآنی بپردازد و به این پرسش پاسخ دهد که اساسا می توان الگویی برای استناد به این عبارت در صورت جلسات ۲۴ دوره مجلس شورای ملی متصور شد؟ در مرحله اول که از روش کمی استفاده شد، با روش آماری خی دو، تک نمونه ای در محیط نرم افزار  SPSS۲۵ به تحلیل داده­های کمی پرداختیم. نتایج کمی بیانگر آن هستند که: از مجلس اول تا ششم تعداد سی وچهار مورد (۹/۶ درصد)، مجالس هفتم تا دوازدهم، هجده مورد (۶/۳ درصد)، مجالس سیزدهم تا هجدهم، سیصد ­و بیست مورد (۸/۶۴درصد) و مجالس نوزدهم تا بیست و چهارم به تعداد ۱۲۲ مورد (۷/۲۴ درصد)، عبارت قرآنی «بسم­الله الرحمن الرحیم» به کار رفته ­است. در مرحله دوم به تبیین این داده ها با روش کیفی پرداختیم و به نتایج زیر دست یافتیم. بیشترین استناد به عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» در مجالس سیزدهم تا هجدهم بود که دوره فضای باز سیاسی از تبعید رضاشاه تا سال ۱۳۳۵ و کمترین آن بین سال­های ۱۳۰۵ تا ۱۳۲۰ یعنی دوران حکومت استبدادی رضاشاه را شامل می­گردید. به عبارت دیگر الگوی استناد به این عبارت در صورت جلسات مجلس شورای ملی به این صورت بود که در دوره های فضای باز سیاسی، تعداد استناد و افراد استناد کننده، بیشتر از دوره استبداد بود.

Keywords:

بسم الله الرحمن الرحیم , مجلس شورای ملی , مشروح مذاکرات مجلس , رضاشاه , محمدرضا شاه