ارزیابی اثر میدان مغناطیسی، هورمون جیبرلیک اسید و تیمارهای دمایی بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی توت فرنگی رقم سلوا در منطقه شیراز

به منظور بررسی اثر اسید جیبرلیک، میدان مغناطیسی و دما بر ماندگاری توت فرنگی، پژوهشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. تیمارها شامل اسید جیبرلیک، میدان مغناطیسی و تنش دمایی هرکدام در سه سطح بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل تیمارها بر تمام صفات مورد مطالعه معنیدار بود. مقایسه میانگین اثر متقابل نشان داد که بیشترین کلروفیل a (۹۵/۱۴ میلیگرم بر گرم)، کلروفیل کل (۵۴/۲۸ میلیگرم بر گرم) در تیمار ۱۰۰ میلیگرم در لیتر جیبرلیک اسید، میدان مغناطیسی ۱۰ میلیتسلا و دمای ۲ درجه و بیشترین کلروفیل b (۲۶/۹ میلیگرم بر گرم) و آنزیم پلی فنل اکسیداز (۵۲/۵۷ میلیگرم بر گرم) در تیمار۵۰ میلیگرم در لیتر جیبرلیک اسید، میدان مغناطیسی ده میلیتسلا و دمای ۸ درجه ، بیشترین آنزیم کاتالاز (۵۱/۳۳ میلیگرم بر گرم) در تیمار ۱۰۰ میلیگرم در لیتر جیبرلیک اسید، میدان مغناطیسی بیست میلیتسلا و دمای ۸ درجه سانتیگراد، پراکسیداز (۶/۵۳ میلیگرم بر گرم) در تیمار مصرف ۱۰۰ میلیگرم در لیتر جیبرلیک اسید، میدان مغناطیسی بیست میلیتسلا و دمای بیست درجه و بیشترین اسیدیته قابل تیتراسیون (۸۹/۰ درصد) و ph (۹/۶) در تیمار عدم مصرف جیبرلیک اسید، عدم استفاده از میدان مغناطیسی و دمای ۲۰ درجه حاصل شد. از لحاظ اثر متقابل سهگانه، بهترین تیمار موثر بر افزایش مدت زمان نگهداری توت فرنگی، تیمار مصرف ۵۰ میلیگرم در لیتر جیبرلیک اسید و میدان مغناطیسی ۱۰ میلیتسلا و دمای ۸ درجه سانتیگراد بود.

Keywords:

کلروفیل , کاتالاز , پراکسیداز , پلی فنل اکسیداز , اسیدیته قابل تیتراسیون