محدودیت های پیش رو در ساخت انواع فیبر نوری

فیبر نوری یکی از روش های نسبتا جدید انتقال پیام در جهان است و هرروزه طیف کاربردهایش گسترده تر می شود و حتی کاربردهایی بیش از انتقال اطلاعات از نقطه ای به نقطه ی دیگر را در بر می گیرد. فیبر نوری متشکل از تارهای بسیار نازک از جنس شیشه یا پلاستیک است و قطر این تارها تقریبا به اندازه ی موی انسان است که به صورت کلاف های سازمان دهی شده کابل های نوری را تشکیل می دهند. بشر برای ساخت این کابل ها با توجه به کاربردی که خواهند داشت یا مکانی که از آن استفاده می شود با محدودیت هایی مواجه است و علی رغم مزایایی که نسبت به سیم های مسی دارد چالش هایی نیز جهت ساخت و نگهداری به همراه دارد. در این جستار که بر اساس پژوهش تئوریک و تکیه بر تحقیقات گذشته و دانش فعلی نگارندگان تهیه شده؛ مختصرا شرحی از مشکلات و راه های رفع آن ها از جمله انتخاب متریال مناسب یا شیوه های نوین جهت طراحی بهتر فیبر ارائه شده است. هدف از ارائه این راه حل ها افزایش بهینگی و توسعه ی پایدار در زمینه ی فیبرهای نوری ست و نتایج حاکی از آن است که رسیدن به این اهداف در گرو شناخت دقیق مشکل و ارائه راه حل می باشد که با همکاری میان رشته هایی با درون مایه ی مخابرات و ساخت و انتخاب مواد نظیر برق، مکانیک، متالورژی و مواد میسر است.

Keywords:

فیبر نوری , مخابرات نوری , کابل نوری , انتقال نور