امام خمینی و مبانی ولایت مطلقه
Publish place: Govermental Jurisprudence journal، Vol: 6، Issue: 12
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 201
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GJJ-6-12_005
تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1402
Abstract:
اصطلاح فقهی «ولایت مطلقه» در ادبیات فقیهان در معانی مختلفی به کار رفته است. در هر مورد پی بردن به معنای مورد نظر به موضوع بحث و شواهد و قرائن موجود در عبارت بستگی دارد. امام خمینی به هنگام بحث از اختیارات حکومت اسلامی در حوزه قانون گذاری که به چارچوب احکام فرعی شرعی محدود می شود یا فراتر از آن می توان در حوزه مباحات و حتی الزامیات شرعی قانون وضع کرد، اصطلاح ولایت مطلقه را به کار برده و از آن نفی محدودیت اختیارات حکومت به حوزه احکام فرعی شرعی را اراده کردند. اختیارات مطلقه حکومت به این معنا که البته منافاتی با محدودیت اختیارات از جنبه های دیگر ندارد، بر مبانی متعددی استوار است. در این مقاله با استناد به آثار فقهی امام خمینی و با روش تحلیلی توصیفی، سه مبنا برای این نظریه شناسایی شده که عبارتند از: «حکومت از احکام اولیه»، «عدالت فلسفه حکومت و احکام شریعت» و «حق قانون گذاری حکومت در حوزه عمومی بر مبنای مصلحت». برخی از تفاوت های حکومت معصوم و غیرمعصوم از نظر اختیارت نیز مطرح شده است.
Keywords:
Authors
سید جواد ورعی
دانشیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه