اثربخشی روش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر خودتنظیمی و نشانه های اختلالی نوجوانان مبتلا به استرس پس از سانحه

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش بر خودتنظیمی و کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه و مقایسه این دو روش در نوجوانان بود. از جامعه آماری مشتمل بر تمامی دانش آموزان شهرستان سرپل ذهاب که در زلزله سال ۱۳۹۶ در این شهر حضور داشتند، تعداد ۳۰ نفر نوجوان واجد ملاک های تشخیصی اختلال استرس پس از سانحه بر اساس طبقه بندی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویراست پنجم، با استفاده از طرح شبه آزمایشی شامل پیش آزمون _ پس آزمون و پیگیری و بهره گیری از روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس به مقیاس شهروندی می سی سی پی (۱۹۸۸) و پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد (۱۹۹۵) پاسخ دادند. اطلاعات با بهره گیری از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که روش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر خودتنظیمی نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثر بوده است. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که روش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر کاهش نشانه های نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثر است.

Keywords:

ذهن آگاهی , استرس , خودتنظیمی , استرس پس از سانحه , نوجوانان