شاخص های کارگزاران و نظارت بر آن از منظر ائمه(ع)

هدف پژوهش حاضر بررسی شاخص های نظارت امامان در رفتار کارگزاران می باشد. پرسش مطرح شده در این پژوهش ناظر به چیستی این شاخص ها است. یعنی از منظر ائمه معصومین(ع)، یک کارگزار مطلوب ایشان، باید دارای چه شاخص هایی برای وکالت و کارگزاری از سوی امام باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و بررسی مهم ترین شاخص های مورد توجه ائمه(ع) درباره کارگزاران نشان داد که کارگزاران امامان شیعه می بایست شاخص های خاص مد نظر ائمه(ع) را می داشتند، شامل: شاخص عدالت ورزی و وثاقت کارگزار، یعنی برخورد انصاف گونه و توام با عدالت با مردم، شاخص رازداری، شاخص آگاهی دینی که موجب انجام بهتر کارها در سایه بصیرت و فهم خواهد بود، شاخص اطاعت پذیری که در حقیقت پایبندی به قوانینی است که مطابق با شریعت و صلاح و مقررات اجتماعی است. شاخص دیگر، شاخص دقت و نظم است که از ویژگی های لازم جهت پذیرش مسئولیت عظیم و مهم نمایندگان و کارگزاران ائمه(ع) می باشد. بررسی رفتار سیاسی امامان شیعه نشان می دهد که نصب کارگزاران براساس شایستگی و حائز بودن شاخص هایی بوده که عموما از ویژگی های انسان های صالح است. در غیر این صورت در جرگه کارگزاران قرار نمی گرفتند. بنابراین، انتصاب کارگزار از نگاه ائمه(ع) براساس لیاقت و شایستگی است و انتساب به یک قوم خاص، ثروت، قدرت اجتماعی، نسبت فامیلی و... تاثیری بر انتصاب کارگزاران نداشته است.

Keywords:

سیره ائمه(ع) , کارگزاران , وکلا , جامعه شیعیان , نظم , اطاعت پذیری , آگاهی دینی , رازداری , عدالت