پیشبینی رضایت زناشویی براساس تابآوری و خودکارآمدی در دوران همهگیری ویروس کرونا

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر پیشبینی رضایت زناشویی براساس متغیر های تابآوری و خودکارآمدی در دوران همه گیری ویروس کرونا بود.روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی و از نظر هدف، از دسته تحقیقات کاربردی بود. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان متاهل مشغول به تحصیل در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ دانشگاه پیام نور واحد کرج بود، که با توجه به نامعلوم بودن حجم جامعه آماری از میان آنها، ۱۲۳ نفر به عنوان نمونه پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های رضایت زناشویی هودسن (۱۹۹۲)، تابآوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری) استفاده شد. تمام مراحل تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۴ انجام شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که ۲۹ درصد واریانس رضایت زناشویی توسط مولفه های تابآوری و ۳۴ درصد واریانس رضایت زناشویی توسط مولفه های خودکارآمدی پیش بینی گردید. همچنین ۴۲ درصد واریانس رضایت زناشویی توسط متغیرهای تابآوری و خودکارآمدی تبیین شد.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاکی از آن بود که متغیرهای تابآوری و خودکارآمدی می توانند رضایت زناشویی زوجین را در دوران همه گیری ویروس کرونا پیش بینی نمایند.

Keywords:

رضایت زناشویی , تابآوری , خودکارآمدی , کرونا