بررسی رویکردهای آموزش زبان فارسی بر مبنای نظریه های زبان آموزی در مناطق دوزبانه

زبان به عنوان یک پدیده فردی و اجتماعی زندگی انسان را احاطه کرده است و او را از دیگر موجودات متمایز میکند. از آن جا که فرد با زبان میاندیشد و خواسته های خود را از طریق گفتن و نوشتن به دیگران انتقال داده و به وسیله گوش دادن و خواندن اندیشه دیگران را دریافت میکند. ضرورت دارد در جریان یاددهی- یادگیری به نقش نظام آموزشی توجه ویژه ای شود. علاوه بر این نظام آموزشی باید شرایط یکسانی در راستای برقراری عدالت آموزشی، برای آحاد ملت فراهم نماید تا هر کسی متناسب با استعداد و توانایی هایی که دارد، ویژگیهای ارزنده نهفته در درونش را آشکار سازد. در این میان پدیده دو زبانگی یکی از بزرگترین مشکلات و معضلات موجود در راه رسیدن به عدالت آموزشی و رفع نابرابریها است. چگونگی ارتباط میان دوزبانگی و تعلیم و تربیت از موضوعات مهمی است که امروزه سیاستگذاران آموزشی، برنامه ریزان، روانشناسان، زبان شناسان و معلمان با آن مواجهند.تعلیم و تربیت دوزبانه برنامه های آموزشی هستند که طی آنها دانش آموزان با توانش پایین در زبان رسمی آموزشی، تعدادی از دروس خود را با کمک زبان مادریشان یاد می گیرند. در این مرحله نقش معلم در کلاس درس و تاثیر شیوه های تدریس او به خصوص در درس فارسی دوچندان میگردد. در مطالعه حاضرتلاش بر این بوده است تا شیوه های تدریس اثر بخش معلمان مناطق دوزبانه در زمینه آموزش درس فارسی دوره ابتدایی مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

دوزبانگی , روش تدریس , تعلیم و تربیت , معلم.