نقش پلیمرها در سرعت دهی به تشکیل گرانول در راکتور UASB

راکتور UASB اولین بار در اواخر دهه 1970 در هلند ساخته و در سال 1980 در سطح بین المللی معرفی گردید. امروزه این سیستم به عنوان یک روش شناخته شده در تصفیه فاضلابهای قوی محتوی الکل و هیدروکربن دارای کاربرد وسیعی است ولی اخیرا در تصفیه فاضلابهای محتوی الاینده های آروماتیکی و فاضلابهای با قدرت کم نیز استفاده می شود. این سیستم به صورت رشد معلق بستر بی هوازی با جریان رو به بالا کار می کند. از جمله عوامل محدود کننده مهم در این سیستم، تشکیل زمان بر گرانولهای اولیه است لذا در این تحقیق سعی شده است با به کار گرفتن پلیمرهای طبیعی و مصنوعی، نقش آنها در تسریع تشکیل گرانول با هدف کاهش زمان ماند، افزایش راندمان حذف COD و بهبود کیفیت گرانولها مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور شش پایلوت دو جداره UASB از جنس پلاکسی گلاس با مقطع مربعی به جداره داخلی 70×10×10 سانتیمتر ساخته و به کار گرفته شد. جداره خارجی جهت سیر کوله کردن آب گرم بود تا دمای مناسب برای رشد میکرو ارگانیسم ها را در محدوده 37 درجه سانتی گراد فراهم کند. همچنین به طور مداوم کنترل PH در محدوده 7/5-6/5 و دبی مناسب به طوری که لجنها معلق مانده و در ضمن شسته نشوند، انجام می شد. فاضلاب مورد بررسی، فاضلاب سنتزی با خوراک مالتوز بوده است. راکتور اول به عنوان شاهد ( بدون افزودن پلیمر یا بیوگرانول) و راکتورهای دوم و سوم با پلیمر طبیعی کیتوزان مورد آزمایش قرار گرفته و اثر اضافه کردن پلیمر به صورت هفتگی و روزانه بررسی شد. در راکتورهای چهارم و پنجم نیز افزودن پلیمر مصنوعی پلی اکرایل آمید (PAM) به صورت هفتگی و روزانه و در راکتور آخر اثر افزودن بیوگرانول مورد مطالعه قرار گرفت. مقادیر پلیمر اضافه شده به سیستم ها پس از تعیین غلظت بهینه از طریق آزمایش جار در محدوده PH معادل 7/5-6/5 با مقایسه لخته های تشکیل شده از نظر قطر متوسط، سرعت ته نشینی و همچنین کدورت آب روی لجن، تعیین و در نهایت راندمان سیستمها در حدف COD مقایسه شد.

Keywords:

پلی اکریل آمید , گرانول , کیتوزان , مالتوز , COD