تاثیر داربست پلی کاپرولاکتون حاوی عصاره متانولی برگ مورد و نانوذره نقره بر التیام زخم و خاصیت ضد میکروبی در زخم سوختگی عفونی شده با استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در موش های صحرایی

زمینه و هدف: باتوجه به نقش مهم استافیلوکوکوس اورئوس در عفونت زخم سوختگی، هدف از این مطالعه بررسی اثر داربست پلی کاپرولاکتون همراه با عصاره مورد و نانوذره نقره در ترمیم عفونت سوختگی القا شده به وسیله استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در موش های صحرایی بود. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد ۴۲ سر موش به ۷ گروه مساوی تقسیم شدند. بعد از بیهوشی، سوختگی درجه ۲ در ناحیه پشت گردن موش ها ایجاد شد و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین به ناحیه زخم تلقیح شد. زخم موش ها روزانه با داربست پلی کاپرولاکتون، پلی کاپرولاکتون مورد ۱ درصد ، پلی کاپرولاکتون مورد ۵/۰ درصد، پلی کاپرولاکتون نانوذره نقره، پلی کاپرولاکتان مورد نانوذره نقره تیمار شدند. خصوصیات ضد میکروبی، درصد التیام زخم، مساحت زخم، غلظت مالون دی آلدئید و نیتریک اکساید موش ها اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار گراف پد، تست توکی و آنووا تحلیل شدند. یافته ها: پلی کاپرولاکتون حاوی عصاره مورد و عصاره همراه با نانوذره نقره در مقایسه با سایر گروه ها اثر بهتری در ترمیم زخم داشتند. در مطالعات باکتریولوژیکی پلی کاپرولاکتون حاوی عصاره مورد و همچنین مورد نانوذره، بهتر از پلی­کاپرولاکتان به تنهایی، موجب توقف رشد باکتری شد. گروه تیماری پلی کاپرولاکتون مورد، باعث کاهش مالون دی آلدئید و نیتریک اکساید نسبت به بقیه گروه های مورد مطالعه شد. نتیجه گیری: عصاره گیاه مورد و نانوذره با ایجاد تغییرات در خواص پلی کاپرولاکتان در کاهش زمان لازم برای بهبود کامل زخم و جلوگیری از پیشرفت عفونت زخم ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، نقش مهمی داشت.

Keywords:

Burns , Rats , Polycaprolactone , Methicillin-resistant Staphylococcus aureus , Malondialdehyde , سوختگی , موش صحرایی , پلی کاپرولاکتون , استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین , مالون دی آلدئید