جرم انگاری سقط جنین در فقه امامیه و نظام کیفری ایران

حق حیات به عنوان اساسی ترین حقوق بشری، همواره مورد توجه مکاتب مختلف فکری و مذهبی، مخصوصا ادیان توحیدی قرار داشته است و مسئله سقط جنین یکی از مهم ترین مباحثی است که در این زمینه مطرح می شود. حیطه های مختلف، هریک از موضوعات سقط جنین برحسب زاویه نگاه محقق قابل بررسی و قضاوت است لذا نوع سقط در تعیین حکم آن نقش اساسی دارد. سقط جنین را می توان حول محور دو حق بنیادین مادر و جنین مبنی بر حیات در دوران بارداری مورد واکاوی قرارداد. ازاین رو، مبنای جرم انگاری سقط جنین ترجیح یکی از این دو حق است. این پژوهش با روش کتابخانه ای از رهگذر تبیین عناصر متشکله جرم سقط جنین و نحوه واکنش کیفری شارع و قانون گذار شرع در قبال این جرم، مبنای جرم انگاری را حمایت از حق جنین قابل زیست بنا نهاده و مورد تجزیه وتحلیل قرار داده است. درنهایت سقط جنین با انقطاع عمدی دوران بارداری مطلقا حرام و جرم و جنایت بر شخصیت حقوقی جنین است. در شرع اسلام مستوجب دیه و تعزیر دانسته شده و قانون گذار به تاسی از فقه، سقط جنین را در قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۷۵ و ۱۳۹۲ جرم و مستوجب مجازات دانسته است.

Keywords:

سقط جنین , حق حیات جنین , جرم سقط جنین , شخصیت حقوقی جنین