معرفت شناسی فضیلت، بازگشتی به گذشته و جهشی به سوی آینده

معرفت­شناسی معاصر تحت تاثیر علم­گرایی حاکم بر فلسفه تحلیلی قرن بیستم، رویکردی یکسره مکانیستی به معرفت را اتخاذکرده و تمامی وجوه غیرمعرفتی را از معرفت­شناسی زدوده است. این رویکرد باعث نوعی رکود در معرفت­شناسی معاصر شده است. اما در سال­های اخیر از بطن همین معرفت­شناسی، رویکردی جدید روییده است که جریان غالب را برنمی­تابد و با الهام از معرفت­شناسان گذشته، معتقد است نقش عوامل روانی غیرمعرفتی فاعل شناسا را نمی­توان در حصول معرفت نادیده گرفت. دو تن از چهره­های برجسته این نظریه که «معرفت­شناسی فضیلت» نامیده می­شود، عبارتند از ارنست سوزا و لیندا زاگزبسکی. آنها معرفت را محصول کارکرد درست قوایی در فاعل شناسا می­دانند که همگی شاید قوای معرفتی، به معنای رایج، تلقی نشوند. آنها شروط معرفت را نه در باور بلکه در فاعل شناسا و عامل شناخت می جویند. در این مقاله ضمن تمرکز بر تاکید معرفت­شناسی فضیلت بر نقش عوامل غیرمعرفتی در حصول معرفت، نشان داده شده است که این مولفه می­تواند افق­های جدیدی را در معرفت­شناسی معاصر بگشاید و آن را از رکود فعلی خارج کند.

معرفت شناسی فضیلت، بازگشتی به گذشته و جهشی به سوی آینده Keywords:

epistemology of virtue , Ernest Susa , Linda Zagzebski , intellectual values , belief merit