بررسی رابطه آموزش های مثبت نگری بر خودکارآمدی معلمین اداره آموزش و پرورش

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه آموزش های مثبت نگری بر خودکارآمدی معلمین اداره آموزش و پرورش شهرستان چابهار انجام پذیرفت. روش پژوهش حاضر با توجه به ماهیت، هدف و فرضیه های آن، نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی معلمین اداره آموزش و پرورش شهرستان چابهار بودند که نمونه مورد مطالعه ۶۰ نفر از معلمین اداره آموزش و پرورش شهرستان چابهار بودند که بصورت نمونه گیری تصادفی انتخاب و در ۱۱ جلسه آموزش در دو ماه و نیم مورد آموزش مهارت های مثبت نگری قرار گرفتند و به منظور گردآوری داده ها در این پژوهش از دوره های آموزشی و یک پرسشنامه خودکارآمدی استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ ۷۸/۰محاسبه شد. برای تحلیل آماری داده ها از روش آزمون T برای مقایسه میانگین های گروه های آزمایش و گواه استفاده شد. بنابر نتایج پژوهش مشخص شد که اجرای برنامه آموزشی مهارت های مثبت نگری با رویکرد شناختی- رفتاری به شیوه گروهی می تواند خودکار آمدی معلمین اداره آموزش و پرورش شهرستان چابهار را افزایش دهد و موجب افزایش خودکار آمدی معلمین اداره آموزش و پرورش شهرستان چابهار شده و سطح سلامت عمومی آنها را ارتقاء دهد.

Keywords:

مهارت مثبت نگری , , خودکارآمدی , معلمان