بررسی تاثیر محل جمع آوری بذر و تیمارهای پیش رویشی در تولید نهال گونه مرتعی هرش

گونه هرش (Taverniera cuneifolia) یکی از گونه های مهم مرتعی و خوشخوراک استان هرمزگان است که بهره برداری غیر اصولی و بیش از اندازه باعث نابودی رویشگاه های طبیعی این گونه با ارزش شده است و تنها با برنامه ریزی دقیق و کشت زراعی و رعایت تناوب برداشت و ترویج کشت گیاه در رویشگاه می توان گام موثری برای حفظ بقاء این گونه برداشت. در این بررسی بذرهای گیاه از دو منطقه جمع آوری و بوسیله تیمارهای پیش رویشی شامل قرار دادن در اسید سولفوریک به مدت ۱۵ دقیقه، قرار دادن در اسید سولفوریک به مدت ۳۰ دقیقه، قرار دادن در آب گرم (دمای °C۷۰ به مدت یک ساعت)، خیس کردن در محلول جیبرلیک اسید با غلظت ۱۰۰۰ میلی گرم در لیتر به مدت ۲۴ ساعت، خراش دهی با ماسه، خیس کردن در محلول نیترات پتاسیم با غلظت ۱/۰ مولار  به مدت ۲۴ ساعت، خیس کردن در آب معمولی به مدت ۲۴ ساعت تیمار شده و با شاهد (بدون تیمار) مقایسه شدند. با توجه به نتایج، همه تیمارها نسبت به شاهد درصد جوانه زنی بیشتری داشتند. در این بین تیمارهای قرار دادن در اسید سولفوریک به مدت ۱۵ و ۳۰ دقیقه، باعث ۱۰۰ درصد جوانه زنی بذرها و از این لحاظ نسبت به سایر تیمارها برتری داشتند. تیمار قرار دادن در اسید سولفوریک به مدت ۱۵ دقیقه دارای بیشترین سرعت جوانه زنی و تیمار قرار دادن در اسید سولفوریک به مدت ۳۰ دقیقه دارای بیشترین طول ریشه چه و طول ساقه چه بود.

Keywords:

اسید سولفوریک , جیبرلیک اسید , نیترات پتاسیم , تولید نهال , جوانه زنی : خراش دهی