اضطراب کووید ۱۹ در میان پرستاران خط مقدم: نقش پیش بینیکنندگی خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیشبینی اضطراب کووید­۱۹ در میان پرستاران خط مقدم براساس خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی انجام شد. روش انجام پژوهش، توصیفی از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری تحقیق، تمام پرستاران شاغل در بیمارستان مصطفی خمینی شهر ایلام، اختصاص یافته به کووید­۱۹ و بخش کرونایی بیمارستان امام خمینی شهر ایلام بودند که با توجه به جدول مورگان، تعداد ۱۷۵ پرستار بهعنوان حجم نمونه با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و پرسشنامههای اضطراب کروناویروس، پرسشنامه خودکارآمدی، مقیاس حمایت اجتماعی و مقیاس حمایت سازمانی بهروش اینترنتی از طریق شبکههای مجازی با توزیع لینک پرسشنامه آنلاین در بین نمونه پژوهش توزیع شد. برای آزمون فرضیهها از تحلیل رگرسیون چندگانه هم زمان استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد ترکیب خطی خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی به ترتیب ۶/۲۴، ۷۷/۲۲ و ۵/۱۵ درصد از واریانس متغیرهای اضطراب کووید­۱۹، اضطراب روانی و جسمی را پیشبینی میکردند. براساس ضرایب بتا خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی بهترتیب با بتای «۲۴/۰-، ۱۸/۰- و ۳۶/۰-» متغیر اضطراب کووید­۱۹، با بتا «۲۰/۰-، ۱۹/۰- و ۳۵/۰-» مولفه اضطراب روانی و متغیرهای خودکارآمدی و حمایت سازمانی به ترتیب با بتا «۲۳/۰- و ۲۸/۰- » مولفه اضطراب جسمی را بهصورت منفی و معنیدار پیشبینی میکردند. متغیر حمایت اجتماعی بهصورت معنیداری قادر به پیشبینی مولفه اضطراب جسمی نبود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر که ترکیب خطی خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی بهطور معنیداری متغیر اضطراب کووید­۱۹ را پیشبینی میکردند، پیشنهاد میشود از پرستاران، حمایتهای سازمانی و اجتماعی لازم شود و با برگزاری دورههای آموزشی، به تقویت خودکارآمدی پرستاران توجه شود.

Keywords:

اضطراب کووید­۱۹ , خودکارآمدی , حمایت اجتماعی , حمایت سازمانی