بکارگیری رویکرد راهبردی برای استفاده پایدار از زمین در کشورهای در حال توسعه ؛ مورد مطالعاتی : کشورهند

زمین یک منبع محدود و در عین حال منبعی ضروری برای برآوردن خواسته ها و اهداف اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی است . توسعه فزاینده مرتبط با جمعیت رو به رشد و شهرنشینی و صنعتی شدن مرتبط ، فشار فزاینده ای بر منابع زمین دارد. به دلیل استفاده بی رویه و بی رویه از منابع زمین ، زمین به طور فزاینده ای تحت تاثیر کاربری های متضاد زمین و رقابت کاربری های منحصر به فرد متقابل قرار می گیرد، علاوه بر نگرانی های جدی و تاثیرات منفی . نگرانی ها حتی می تواند در کشور نوظهوری مانند هند که در حال حاضر بیش از ۱۷% از جمعیت جهان در ۶.۲% از مساحت جغرافیایی جهان زندگی می کنند جدی تر شود. برنامه ریزی و مدیریت کاربری زمین یک استراتژی شناخته شده برای دستیابی به توسعه پایدار است . یک طرح کاربری به درستی تهیه شده بر اساس رویه های علمی و فنی صحیح و استراتژی های بهره برداری از زمین می تواند به طور منطقی خواسته های آینده را خلاصه کند. این امر همراه با یک فرآیند برنامه ریزی قوی ، که در آن جوامع و ذینفعان مختلف درگیر هستند، می تواند فرآیند تصمیم گیری در مورد تخصیص و استفاده از منابع زمین را تقویت کند. مقاله حاضر یک رویکرد استراتژیک برای استفاده پایدار از زمین برای یک کشور نوظهور مانند هند برای دستیابی به اهداف و اهداف اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی خود را شرح می دهد.

Keywords:

کاربری اراضی , چالش ها , اصول راهنما , رویکرد راهبردی , نظام برنامه ریزی .