نقش توافق استاد دانشجو در ارتقای اعتماد حرفه ای دانشجویان

موفقیت در ایفای نقش های حرفه ای از طرفی نیازمند کسب دانش و مهارت حرفه ای و از طرف دیگر آمادگی روانی و داشتن اعتقاد به اهمیت و ارزشمندی صلاحیت های کسب شده و مثمرثمر بودن آنها در عمل دارد؛ مقوله ای که در ادبیات روانشناسی کار تحت عنوان اعتماد حرفه ای مطرح شده است. این مقوله می تواند تحت تاثیر عوامل متعددی قرار بگیرد. از آنجایی که اعتماد حرفه ای در دوران تحصیل پی ریزی می شود، راهبردهای توسعه محور شکل گرفته در این دوره، خصوصا تعاملاتی که بین دانشجویان و دیگر حرفه ای ها برقرار می شود می توان نقش مهمی در توسعه اعتقاد به ارزشمندی حرفه و صلاحیت های مربوطه داشته باشد. پژوهش حاضر با تاکید بر یکی از پیشایندهای مهم در برقراری تعاملات توسعه محور، درپی شناسایی نقش توافق استاد دانشجو در شکل بخشی به اعتقاد دانشجویان به حرفه خود بوده است و در این راستا گروهی از دانشجویان پرستاری را مورد مطالعه قرار داده است. روش مطالعه با توجه به هدف کاربردی و با توجه به نحوه و فرایند گردآوری و تحلیل اطلاعات توصیفی همبستگی بود. شرکت کنندگان متشکل از ۱۷۹ نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بودند که با استفاده از نمونه گیری به شیوه اتفاقی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های لازم از دو مقیاس استاندارد اعتماد حرفه ای آریجاک و توافق استاد دانشجوی ویلسون و همکاران استفاده شد. داده ها با استفاده روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان تحلیل شدند. نتایج حاصل از آزمون همبستگی نشان می دهد که رابطه عامل کلی با اعتماد حرفه ای و معنادار بوده است. همچنین به اندازه ۱۳/۰ و ۲۲/۰ درصد از تغییرات اعتماد حرفه ای توسط مولفه های توافق استاد دانشجو تبیین می شود. نتایج حاصل شده نشان می دهد که هرچه اداراکات مثبتی از طرف اساتید القا شده و مشارکت بیشتر دانشجویان فراهم شود، تعاملات توام با سازگاری اساتید و دانشجویان با احتمال بیشتری می تواند اعتماد حرفه ای دانشجویان را پیش بینی کند و دانشجویان درحین تعاملات این چنینی بیشتر به اهمیت و ارزش رشته ای که در آن تحصیل می کنند واقف می شوند.

Keywords:

اعتماد حرفه ای , توافق استاد دانشجو , دانشجویان پرستاری