نقش ذهن آگاهی در پیش بینی کیفیت زندگی دانشجویان مقطع کارشناسی

دانشجویان از اقشار مستعد و برگزیده جامعه و سازندگان آینده کشور هستند، از این رو توجه به کیفیت زندگی آن ها بسیار ضرورتی انکار ناپذیر است. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش ذهن آگاهی در پیش بینی کیفیت زندگی دانشجویان مقطع کارشناسی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه پیام نور واحد آستانه اشرفیه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. از بین جامعه پژوهش نمونه ای به حجم ۲۸۶ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های پنج عاملی ذهن آگاهی بائر و همکاران (۲۰۰۶) و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۹۸) را تکمیل کردند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد بین نمره کل ذهن آگاهی و مولفه های مشاهده، توصیف، عمل همراه با آگاهی، عدم قضاوت تجربه درونی، عدم واکنش به تجربه درونی با کیفیت زندگی دانشجویان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. (۰۱/۰P<). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه های عدم واکنش به تجربه درونی، و مشاهده به صورت مثبت و در مجموع ۲/۴۰ درصد تغییرات کیفیت زندگی دانشجویان را پیش بینی می کنند (۰۱/۰P<). بر این اساس می توان نتیجه گرفت در مورد بهبود کیفیت زندگی دانشجویان لازم است مهارت های ذهن آگاهی آنان مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

ذهن آگاهی , کیفیت زندگی , دانشجویان.