بررسی رابطه بین شیوه های مقابله با استرس و رضایت از زندگی بین معلمان شهرستان چابهار

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های مقابله با استرس ورضایت از زندگی بین معلمان شهر چابهار می باشد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد، جامعه اماری این پژوهش کلیه معلمان شهر چابهار در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ می باشد، نمونه شامل ۲۰۰نفر (۱۰۰نفر زن و ۱۰۰ نفر مرد می باشد) که با روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه شیوه های مقابله با استرس اندلر و پارکر وهمجنین ازپرسشنامه رضایت از زندگی هیوبنر است. برای تحلیل داده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و T مستقل استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که شیوه های مقابله با استرس مسئله مدار واجتنابی همبستگی مثبت ومعنا داری با رضایت از زندگی داشتند اما شیوه هیجانی همبستگی معناداری با رضایت از زندگی نداشت. نتایج رگرسیون گام به گام حاکی از آن بود که شیوه اجتنابی به میزان% ۴/۹ واریانس را برای رضایت از زندگی تبیین کرد یعنی پیش بینی کننده مثبت ومعنا دار بود. همچنین در مقایسه میانگین بین دو گروه زن و مرد تفاوتی بین شیوه های مقابله با استرس در بین دو گروه وجود نداشت ولی در رضایت از زندگی بین دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت و رضایت زندگی در بین معلمان زن بیشتر از معلمان مرد بود.

Keywords:

شیوه های مقابله با استرس , رضایت از زندگی , معلمان