بررسی تاثیر آموزش گروهی مدیریت خشم بر افزایش خودراهبری دانش آموزان دوره متوسطه ی اول

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش گروهی مدیریت خشم بر خودراهبری دانش آموزان دوره متوسطه اول انجام شده است. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دبیرستان مولوی کرد شهرستان روانسر به تعداد ۳۰۲ نفر در سال تحصیلی۱۳۹۵-۱۳۹۶ می باشد. نمونه پژوهش، شامل تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان هستند که به شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس از بین دانش آموزان دارای خشم زیاد انتخاب شده اند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) جایدهی شدند. ابتدا پرسشنامه سنجش خودراهبری فیشر و همکاران (۲۰۰۱) به عنوان پیش آزمون به دانش آموزان هر دو گروه (آزمایش و گواه) ارائه شد و داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. و سپس، آموزش برنامه مدیریت خشم در شش جلسه هفتاد دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) به دانش آموزان گروه آزمایش ارائه گردید، اما دانش آموزان گروه گواه هیچ آموزشی را دریافت نکردند. در پایان، پرسش نامه سنجش مهارت های کنترل خشم و پرسش نامه سنجش میزان خودراهبری به عنوان پس آزمون به هر دو گروه ارائه شد. داده های آماری با استفاده از آزمون های T مستقل، فرمول اندازه اثر و تحلیل کواریانس تحلیل شد. یافته ها و نتایج پژوهش نشان داد؛ اجرای برنامه آموزش مهارت های مدیریت خشم می تواند باعث افزایش خودراهبری و کاهش خشم دانش آموزان گردد.

Keywords:

آموزش گروهی , مدیریت خشم , خودراهبری , نوجوانی , دوره متوسطه