بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی با قابلیت سازمانی کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهرستان بجنورد

امروزه سرمایه اجتماعی، به عنوان یکی از منابع عمده در حوزه منابع انسانی مطرح است، چرا که با وجود آن، می توان از سرمایه های فیزیکی و انسانی، استفاده بهینه تری نمود. تقویت این سرمایه، خود زمینه های رفاه ذهنی و توانمندسازی و قابلیت های کارکنان در سازمان را فراهم می کند. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی با قابلیت سازمانی کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهرستان بجنورد می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نوع پژوهش و شیوه اجرا توصیفی – پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهرستان بجنورد به تعداد ۱۲۰ نفر و نمونه بر اساس جدول مورگان ۹۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. داده ها توسط پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (۱۹۹۸)، رفاه ذهنی محقق ساخته و قابلیت سازمانی جمشیدی کلشتاجانی (۱۳۹۳) جمع آوری شد که روایی آن ها از نوع صوری و محتوایی بود و مورد تائید اساتید قرار گرفت و پایایی آن ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب (۹۴/۰)، (۹۵/۰) و (۹۶/۰) برآورد گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از (میانگین، انحراف معیار و محاسبه شاخص های مرکزی و پراکندگی) و در بخش آمار استنباطی جهت سنجش روابط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون از نرم افزار آماری spss۲۱ استفاده شد. نتایج نشان داد بین سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی با قابلیت سازمانی کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهرستان بجنورد رابطه وجود دارد (۹۸۴/۰r=). در کل متغیر سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی توانستند (۶۸/۹) درصد از واریانس معادله قابلیت سازمانی را تبیین نمایند. می توان نتیجه گرفت که توسعه سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی در سازمان تامین اجتماعی میتواند گام مهمی در جهت بهبود قابلیت سازمانی باشد. مدیران در سازمان تامین اجتماعی با دیدی مثبت، کارکنان را به انجام بهتر کارها با فراهم کردن رفاه ذهنی در جهت نشان دادن قابلیت هایشان کمک کنند.

بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی با قابلیت سازمانی کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهرستان بجنورد Keywords:

سرمایه اجتماعی , رفاه ذهنی , قابلیت سازمانی , بهره وری سرمایه انسانی